Ultimate post

Vandaag is het definitief. Heel de week lang bekroop een gevoel me, dat ik alles voor het laatst hier aan het beleven was. And guess what? Naarmate de week vorderde, is het er niet beter op geworden. Nu is het definitief mijn laatste dag hier. En wat gaat Jozefientje nog doen? Iets fijns? Wel ja, als je

• wassen & strijken
• inpakken
  
• Hausarbeit afwerken
• afmelden bij school

onder de noemer 'fijn' kan classificeren, dan kan mijn dag niet stuk!

Bij deze sluit ik deze blog dan ook af. Het is mooi geweest. Maar ik kan niet verderschrijven. Mijn doel was mijn hele erasmusverhaal hier te schrijven, en min of meer is het gelukt. Natuurlijk heb ik slechts (soms dwaze, ik weet het, maar daar ben ik nu eenmaal Jozefien voor) details in de verf gezet, maar dit was het. Mijn beeld op mijn wereld op mijn blog. Nu kom ik terug naar de Belgische wereld, en wordt het terug een veel gemeenschappelijkere wereld. Een gemeenschappelijke blog? Geen idee hoe je daar aan begint, ik wil het ook niet. Op dat vlak ben ik toch een beetje egocentrisch. Ik heb graag dat de mensen die naar mijn blogurl surfen, dat ook doen om mijn hoogstinteressante (natuurlijk, ik weet het wel) weetjes te lezen. Maar... omdat ik toch op z'n minst één diehardikhouvanjozefieneneveneensvanhaarblogfan heb, probeer ik het nog eens met mijn 'gewone' leventje. Of ik het volhoud, of ik überhaupt nog genoeg te schrijven zal weten, dat zullen we wel zien. Maar ik denk het wel.

Ik hoop stilletjes dat mijn erasmusleventje rustig verderkabbelt in mijn Heimatlandje. Dat zal het op z'n minst toch een beetje doen. Ten eerste heb ik -naast de supertoffe mensen die we waarschijnlijk nooit meer gaan zien- fantastische Belgjes leren kennen. We together, Erasmus back. Zo is het, want het staat op mijn blog.

Ten tweede wil ik op z'n minst toch nog een paar buitenlanders terugzien. En dat moet wel lukken.

Ten derde keer ik gegarandeerd nog terug naar Leipzig. 'k Heb hier mijn hart verloren.

En als laatste heeft Erasmus mijn karakter toch wel een beetje gesterkt. Hier heb ik beslist om in België vanalles te gaan ondernemen, wat ik beslist niet gedaan had als ik thuisgebleven was.



Erasmus is goed. 'k Zal het missen.
Maar omdat jullie mij niet op de blogwereld hoeven te missen -anders wordt het hier helemaal een tranendal- geef ik jullie al mijn nieuwe url mee. Nee, hij werkt nog niet, want mijn Erasmus is nog niet voorbij. Nog niet helemaal.
Jozefien houdt niet op!