Komen en gaan

Er is een tijd van komen, en er is er eentje van gaan. Comines et coq, zoals mijn leerkracht Frans altijd zo ludiek kon samenvatten.

Mijn tijd van komen bij de Post is al gegaan. Mijn ontslag heb ik vrijdag gegeven. Jammer, maar het zij zo. De laatste woorden die ik hieraan wil vuilmaken zijn "dank je, lieve postbodes en 'een woord met een sterretje', meneer die ervoor gezorgd heeft dat ik er niet meer graag werkte". Normaalgezien geef ik niet snel op, maar ongelukkig zijn omwille van een vakantiejob, dat vind ik er een beetje over...

Ondertussen kon ik de vrijdag mee naar Beleuvenissen om Bwammies verjaardag te vieren. Het was wel een leuk feestje :) Zaterdag babbekjoew bij Pieter in Paal, en gisteren hebben we m'n kot leeggemaakt. Het wordt een maand eerder verhuurd aan iemand anders, dus hebben wij wat meer geld in the pocket. Handig!

Vandaag ben ik al begonnen op een andere plaats als jobstudente. Ik ben kamermeisje en zorg dus dat de gasten een opgemaakt bedje, een proper badkamertje en geen stofjes hebben. Ik werk geen vaste uren; vandaag ben ik al bijna een uurtje klaar. Minder centjes, maar meer vrije tijd. Ook goed :)

Zaterdag ga ik een dagje Dranouter meepikken. Of een nachtje. Zoiets. De dag erop waarschijnlijk terug werken in het hotel. De artiesten van Dranouter overnachten daar ook gedeeltelijk. Ik kan handtekeningen vragen. Het gillend tienermeisje komt in me boven :)

Zo, ik ga Robert eens antwoorden. In het Duits. Hij heeft moeite gedaan om iets Nederlandstaligs te produceren, maar het is een Nederlands met een vreemde tongval. Leve babelfish? Of ook niet...

Stay tuned babiez
tschau!x

Vakantiejob en zo

Piep! Al veel te lang geleden dat ik hier nog iets van mij liet horen. Maar dat heeft een welbepaalde reden: ik voel mij saai. Het enige waar ik mss over zou kunnen schrijven, is mijn job bij De Post. Die trouwens in Ieper te doen is. En niet in Wervik. De eerste dag kwam ik dus drie kwartier te laat, doordat ik aan het foute kantoor stond. Het leuke daaraan is, dat je om 4.39 wel al een trein heen hebt, maar de eerste trein naar Ieper is pas om 5.59. Fientje dus maar haar broertje uit bed gebeld, en hij heeft mij komen halen en afgezet aan het juiste postkantoor.

Voor de rest valt het wel mee. Moeilijke ronde (enfin, het zijn er drie) en ik doe het niet goed genoeg. Te traag en zo. Ahja. We zien wel zeker...

Spanje en pasfoto's

Van Anneleen nog niets gehoord. Maar dat is feitelijk niet moeilijk, ik ben amper thuis.
Het ene dagje Gentse feesten zijn er twee geworden. En het was echt zalig.

Het vakantiegevoel kabbelt zachtjes verder. Het weer is prachtig. Ik besloot daarstraks om langs het reisbureau te gaan, en info te winnen over Salamanca en Madrid. Volgens die mevrouw kan je Madrid enkel bezoeken via een citytrip. Voor Salamanca gaf ze me een boekje over Portugal en Andalusië mee. Heel fijn, alleen ligt Salamanca in Castilla y León, niet in Andalucía. Heel hartelijk bedankt mevrouw, maar je hebt me niet geholpen. Het motto "leve het internet" zetten we dus gezwind om in realiteit, en deze avond zoek ik naar nuttige informatie. Je weet wel mevrouw, zo iets waar ik iets aan heb.

Soit. Voor de rest ben ik pasfotootjes laten maken. Dat vind ik niet tof. Pasfoto's zijn per definitie lelijke foto's. Bij mij toch. En ik ergerde mij. Er hing daar een -laat ons het zacht uitdrukken- vrij belachelijke slogan bij die fotograaf. "Uw pasfoto's zijn klaar terwijl u wacht"
Cool. Maar waarom geef je ze niet, als ze toch al klaar zijn? Je klant laten wachten getuigt niet echt van klantvriendelijkheid. Ok, ik weet het, ik ben een zeiker. Ze bedoelen iets anders met die slogan. Gelukkig! Maar ja, ik zeik er feitelijk over omdat ik mij nog harder geërgerd heb over de prijs. Tien euro! Voor een lelijke pasfoto. Crap.

Nu hopen dat ik iets met die pasfoto kan uithalen. 'k Wil een maandabonnementje naar Wervik met de trein. In de week vertrekt de trein al om 4.39, dus geraak ik toch op tijd op m'n werk. Op m'n uiteindelijk contract staat btw dat ik van maandag tot vrijdag werk, en minder lang dan op die andere brief. Roare mêschn. Soit. Ik hoop dus dat ik een goedkoop abonnementje kan krijgen. Als je schoolgaand bent, lukt dat normaalgezien, maar mijn school bevindt zich niet echt in Wervik. Door NMBS-logica zou het nog wel eens kunnen voorvallen dat ik volle pot moet betalen. Maar we zullen wel zien.


[...]

Ik ga de was eens uithangen. Tegen morgen moet alles vrij deftig in orde geraakt zijn, want dan komen de mama en de papa terug thuis. Nog veel werk dus

Da-aaag! xx

Nog een Leipzigmaatje?

Piep!

Straks naar de Gentse feesten. Maar dit wisten jullie eigenlijk al. Daarom dat dit dan ook een inleidend zinnetje is. Naar de Gentse feesten dus. Misschien met Liesbeth, mijn Leipzigmaatje. Maar waarschijnlijk niet, want ze neemt niet op. Jammer.

Maar ja, ondertussen heb ik het woord Leipzigmaatje geïntroduceerd in dit blogje van de dag. Want hierover wou ik het hebben. Een mogelijk nieuw Leipzigmaatje. Deze morgen belde er namelijk een man, die graag meer uitleg wou. Hij had mijn blog gevonden op het internet. Hoera, ik heb genoeg Leipzig en Erasmus gebruikt om makkelijk gevonden te worden op Google. Op zich niet fantastisch moeilijk, want deze blog is feitelijk van Google. Maar dit is een overbodig detail, waar we allen niet veel aan hebben. Behalve die man dan. Zijn dochter gaat ook op Erasmus, en rara, ook naar Leipzig. Hij heeft nogal wat speurwerk verricht, en uiteindelijk ons telefoonnummer gevonden. Proficiat aan meneer in kwestie :) Mij zou het wat moeite kosten.

Maar daarom dacht ik dus ook dat het wel handig zou zijn, voor mensen die mij willen contacteren, om hier wat interessante gegevens te zetten. Bij deze vind je vanaf nu enkele personalia in de rechterkolom. Mijn verjaardag is niet zo superinteressant, maar toch wel handig om weten, nietwaar.

Tot slot nog deze opmerking: mijn blog is niet alleen superleuk om te lezen (kuch), maar hij is nog nuttig ook!

Vakantie en zo

Haai evriebodie!
't Weer is vandaag fantastisch! Een echte meevaller. Niet dat ik iets speciaals gepland had of zo, maar het is gewoon fijn. Door mooi weer word ik vrolijk. En dat komt de ganse wereld ten goede (of toch een deeltje ervan, met name mijn nabije omgeving)

Vrijdagavond was het weer ook goed. Dat was een nog grotere meevaller, want toen was er wel iets gepland. De parents zijn op reis en ik had vriendjes uitgenodigd voor een barbecue. Die laatste werkte wel niet fantastisch mee, maar de eerste wel. 'k Vond het echt fijn! Dank jullie wel allemaal!

Gisteren zijn Pieter en ik de zee gaan verkennen, en we hebben opgemerkt dat het fris was. Heel flink van ons, alhoewel je niet super opmerkzaam hoeft te zijn daarvoor.

Vandaag hebben we opnieuw gezocht naar waar we op reis willen. Als er iemand een leuk verblijfplekje weet in de buurt van Salamanca en Madrid, laat zeker iets weten. Valladolid (voor de Ieperse girls: spreek uit als "bajadolie"; korte a's, klemtoon om de laatste lettergreep) is afgeschreven...

Morgen gaan m'n broer en ik naar de Gentse Feesten. Dat wordt nog interessant, me dunkt!

Nicky

Ik zal mijn Gorki-ambities maar aan de kant schuiven, want nu is mijn blogtitel een jongensnaam.
Het zit namelijk zo. Nicky, een jongen van de klas, zou ook op Erasmus gaan. Maar niet naar Leipzig, nee nee. Nicky zou de hoofdstad Berlijn trotseren. Zou dus. Want nu blijkt dat hij niet naar Berlijn kan. Hij vervoegt zich dus bij Liesbeth en mij. Welkom alleszins!

Leipzigse foto's

Hier volgt een greep uit de foto's die ik vorig weekend gemaakt heb. Twee foto's van het park wil niet zeggen dat we maar twee foto's van het park hebben, en dat het park dus klein is. Twee foto's van het park wil zeggen: kijk, meer dan één foto, het zal dus wel groot zijn!

Enjoy



Het station. Op het vijfentwintigste spoor staan enkele museumstukken. Fotograferen maar!




Jozefien en de adelaar, met een snuifje zonlicht.




Het ondertussen alombekende park




Nog meer park...



Duitsers zijn niet altijd even snugger





Een steegje heel dicht bij m'n kot. Leve de koffie!

Vakantiejob

Ik heb net een brief binnengekregen van De Post. [heel grote vreugdekreet] *Joepie*
Op zich is dat positief. Ik zat er al even op te wachten. En nu is hij er

De inhoud van de brief is echter niet zo plezant. De vreugdekreet wordt al iets kleiner. Lees het volgende en leef met mij mee:



Beste jobstudent,


jij gaat werken in het postkantoor Steenakker 4, 8940 Wervik
van 23/07 tot 17/08, starten om 5 uur

Omdat je reeds bij de post hebt gewerkt, moet je maar twee dagen opleiding volgen.
Deze gaan door op 19/07 en 20/07 om 5 uur in het postkantoor zelf.


Het contract wordt opgemaakt door t-interim en wordt naar u opgestuurd.



Vriendelijke groeten


t-interim




Vriendelijke groeten mijn gat ja! Ik had om een vakantiejob gevraagd in Ieper. Ja hoor, voor een Brusselse man mogen 8900 en 8940 genoeg op elkaar lijken om dat als één stad te bezien. En de zeventien km daartussenin is waarschijnlijk ook maar een detail. Wat we echter niet uit het oog mogen verliezen, is het feit dat dit het idee is van de Brusselse t-interimman. Vanuit mijn opzicht zijn de postcodes 8900 en 8940 helemaal niet gelijkend. En zeventien km is helemaal geen detail. Zeventien km is op zich niet verschrikkelijk veel. Maar voor mij dus wel. Het zijn zeventien km die ik niet kan overbruggen met de trein, want die rijdt niet om vijf uur 's morgens. Het zijn ook zeventien km die ik niet kan overbruggen met de auto, want ik heb geen auto. Het zijn zeventien km die ik kan overbruggen met de fiets. Of te voet. Als ik echt wil.

Traditie

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Leipzig was in één woord fan-tas-tisch!

Het is een soort stad die met geen ander te vergelijken valt. Het centrum is klein en gezellig, een beetje het Leuvengevoel, alleen andere gebouwen. Minder gotisch, meer barok. Het Bach-tintje kun je zeker opmerken. De gebouwen zijn over het algemeen heel groot, goed onderhouden, functioneel gebruikt en er is heel weinig verkrotting. Een verademing. De stad zelf is heel net. Net zoals de parken, die heel mooi onderhouden zijn. Het groen is daar werkelijk fantastisch. Pieter en ik liepen verloren in één park. Niet voor te stellen eigenlijk. Meer dan drie uur hebben we daar gewandeld, en steeds waren er nieuwe en leuke dingen te zien (dit om te vermijden dat mensen denken dat we rondjes lopen. Ik doe dat vaak, ik train daar zelfs op, maar in dat park dus niet). Toen we de kaart bekeken, zagen we dat we toch wel een derde van het park gezien hadden. Schön... Nog heel veel te ontdekken dus.

's Zaterdags belden we aan bij Tina en Annika. Een echte meevaller. De kamer is gewoon wooooooooow big, echt nog veel groter dan ik mij voorstelde. En het geheel... tjah, pure luxe. De keuken is groter dan die bij ons in Brussel. En in m'n Belgenlandje is die voor 10 man bedoeld. Ergens loopt er precies iets scheef :) Ik ben er alleszins niet kwaad om. De meisjes zelf zijn ook heel plezant. Lief, vrolijk, open... ik zal me wel amuseren daar. Want ja, ik heb het contract getekend! *vreugdedansje van kakkerlakken die met Egyptische moves op het ritme van een volksdans van Zimbabwaanse inboorlingen hun ding doen[humpa humpa humpa]*

Oh, en Liesbeth, hier ga jij blij mee zijn (ik overigens ook!): Er is daar zoooooooo'n lekker Eiscafé! Ik had een megagrote coupe (dat is geen verrassing, al die coupes waren daar megagroot) met aardbeienijs, citroensorbet, verse vruchten (meloen, perziken, aardbeien en een niet te onderschatten hoeveelheid frambozen) overgoten met Sekt. Een echte aanrader! Champagne en ijs gaan wel degelijk goed samen.

Wel ja, wat zou er kunnen tegenvallen aan Leipzig? De afstand misschien. Je rijdt er vanuit Limburg gemiddeld 8 uur over. We hadden wel af en toe file, en er zijn veel Baustellen (80 km/u dus) Nu, dit kun je vaak wel goedmaken op de plaatsen waar geen snelheidsbeperking is. Maar zeg dit niet tegen m'n mammie of pappie!

In het terugkeren beviel de auto mij ook niet meer zo hard. Eerst dacht ik dat het lag aan de MacDonalds. Dat zal er wel mee te maken hebben. Voor het eerst in mijn leven heb ik een Cheeseburger (eigenlijk eender welke burger) gegeten, en het was NIET lekker! Zelfs de frietjes vielen tegen. Je zou zo denken dat frietjes daar wel lekker kunnen zijn, aangezien dat ze niets anders doen dan deze te bakken. Fout. Ze smaakten Degoutant (dit woord is een hoofdletter waard, bij deze schrijf ik er een. Dit is geen Duitse invloed, want in het Duits hoort hier helemaal geen hoofdletter). Toen ook de Tönissteiner mijn maag niet meer kon behagen, vond ik dat er al wat meer fout zat. Waarschijnlijk gewoon wagenziek. Tot ik uit de wagen was. Want tot heden (ik ben als sinds gisterenavond 16u45 uit de wagen) voel ik mij nog steeds rotslecht. En het heeft even geduurd voor het begon te dagen. Het is ook al zo lang geleden. Maar toch kom ik er niet onderuit. Na de examens hoor ik ziek te zijn. Dat is nu eenmaal traditie.

Update

En hier ben ik weer

het heeft eventjes geduurd, maar ik heb dan ook een extreeeeem druk leven. Het is namelijk VAKANTIE! Oh, wat hou ik ervan nu te denken aan het feit dat sommige lezers sidderen en beven door dit woord te lezen. Mensen, die geen drie maanden vrijaf meer hebben. Mensen die WERKEN *nu is het mijn beurt om te beven*. O ja, Jozefien kan ook sadistisch zijn!

Donderdag, na de examens zijn we met z'n drietjes een milkshake gaan drinken. Het was wel zeer de moeite waard, en om de één of andere reden wil ik het woord 'milkshake' nog eens herhalen.

De vrijdag ben ik met mijn zusje gaan zwemmen. Bubbels uit de bubbelmuur zijn koud! Dit is een levenswijsheid.

Zaterdag Couleur Café. Aan de mensen die het nieuws gevolgd hebben: ja, ik was aanwezig en heb het overleefd! Aan de mensen die het nieuws niet gevolgd hebben: het heeft gefikt op Couleur Café! Om 18u zijn we het terrein opgelopen, om 18u50 werden we al geëvacueerd.
Het vuur was snel onder controle (dit is een typische krantzin, misschien word ik later journalist!) maar door het instortingsgevaar konden we pas twee uur later verder festivalleren. Het hele oranje (als ik dat uitspreek, ontstaat er verwarring: hoe kan nu iets geel en oranje tegelijkertijd zijn?!) programma werd afgeschaft. Geen Buscemi voor ons dus. Gelukkig was Cassius ook wel de moeite waard. 's Nachts zijn we op een halfuur tijd van Tour & Taxis tot aan mijn kot gewandeld. We zijn dus niet verkeerd gewandeld. Dit wou ik nog eens expliciet gezegd hebben.

Zondag Couleur Café. (deze zin is in cadans met de eerste zin van mijn vorige alinea. Dit om de eenheid in mijn tekst te bewaren.) Wederom een fijne dag beleefd. Enkel het feit dat die vrouw opriep om de regendans uit te voeren, stak mij tegen. Vooral omdat het werkte! (dit is echt waar..)

Maandag in Bruxelles getsjoold. Door te tsjolen krijg je blaren, en ik zal het geweten hebben. Gelukkig heeft een warme chocomelk mijn pijn verzacht.

Gisteren habe ich meine Noten bekommen. En HURRAAAAAAAAAAAAA [noot aan jezelf: vingertje van de a-toets halen, niet vergeten!] ik ben geslaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa [wederom... het is moeilijk om te onthouden]. O ja, mijn woord is niet af. *perst er nog een West-Vlaamse zucht die een 'g' moet voorstellen en een t-klank uit* -gd. Geslaagd. Jaja, beste mensen, en ik ben er precies trots op. Daarom dat ik er ook zo lang over uitweid. Terwijl het niet eens super hard de moeite is. *Toomt zichzelf in*

's Avonds ben ik met *kuch*Griet*kuch*, Veerle, Charlotte en Elien de muzikale dinsdag gaan verkennen. En we zijn gezamelijk tot het volgende besluit gekomen: Ieper is stom. Ieper is milkshakeloos. Wij houden niet van Ieper. Gelukkig bestaan er nog lekkere chocomoussejes.