Here we are!

Haai!
Hier ben ik alweer, veilig en wel gestrand in het mooie Leipzig. Het weer is wel al super op z'n herfsts, maar dan nog straalt de stad klasse uit.

Gisteren de doortocht. Keulen was echt wel fijn. Maurice heeft het gehaald -sneller dan wij- en ook Valérie wachtte ons op aan de Kölner Dom. Beetje wandelen, beetje babbelen, beetje keuvelen. De trein richting Flughafen genomen, en daar nog iets gedronken. De bagage gewogen -ik had 400g te veel bij, shame on me- en de veiligheidscontrole overleefd. De scanner piepte zo ongeveer overal waar hij kon piepen, en zelfs mijn schoenen moesten aan een grondigere controle onderworpen worden. Ik keek dus op kousenvoeten toe hoe Liesbeths yoghourtje onteigend werd en hoe Nicky wél zomaar door de controle heen kon. Zelfs zijn riem had hij niet aangedaan. Als dat geen vrouwendiscriminatie is... :)
Vliegtuigje genomen, uurtje later geland, en treintje naar Hauptbahnhof Leipzig. Daar eventjes getwijfeld welke richting we uit moesten, maar toch zonder omwegen tot aan de Windmühlenstraße 8 geraakt.

Annika en Angelina, een medestudente van Annika, hebben voor ons gekookt. Het was lekker ;)
Deze morgen gemerkt dat het 's avonds veel sneller donker is, maar 's ochtends ook veel sneller licht. Da's dus ook wel fijn.

Ik laat Nicky nu wat van m'n internet profiteren, zodat hij een kot kan zoeken.
Tschüssi!

Here we come!

Haai!
Vandaag is het zover.... Lalalalala! Leipzig, tadadah, Leipzig, tadadah! Liesbeth zit nu al op de trein, binnen een halfuurtje wordt die door Joris afgehaald in Gent, rijden zij naar Limburg. Ondertussen halen Pieter en ik Nicky af in Diest, en rijden wij ook terug naar Limburg. Dan wordt alles overgeladen, et voilà, we kunnen vertrekken. Woeahaaaa! Super spannend!

Merci voor alle berichtjes, het hart zit onder de juiste riem!

Dit was mijn -voorlopig natuurlijk- laatste berichtje uit België :)
Tschau tschau! xxx

Zennnnn

Zo voel ik me wel. Voor zover ik mij bij zen iets voorstel tenminste. Het gevoel van verlicht te zijn, na een stressmoment. Stel het jezelf voor: x-aantal dagen geleden ben je je ziekteverzekering in orde gaan maken. Uiteindelijk heb je daar met twaalf man voor u gezeten, om vijf minuutjes in zo'n bekrompen ruimte te gaan kruipen, waar ze iets in hun computer aanpassen. Piece of cake. Je gaat naar buiten en denkt 'zucht, alweer een stukje dichter bij het erasmusavontuur'. X-aantal dagen later -met name, de dag voordat je vertrekt- merk je dat je een bewijs nodig hebt om aan te tonen dat je ziekteverzekering wel degelijk in orde is. Stressssss! Anders kun je je namelijk niet immatrikulieren, laat staan inschrijven bij het Bürgeramt. Meer stresssssssss! In een flits besef je dat je die computer van de CM niet kan meenemen, en dan is het er: een probleem -en heel veel stressssss! Je checkt de openingsuren van het CM-kantoor hier in de buurt, en je probleem zwelt aan: 's namiddags is het kantoor niet open. Sta mij toe het nog eenmaal te herhalen, ik poog mijn mondvocht binnen te houden: mega mega megaveel stressssssssss!

En dan... het sprankeltje hoop: de telefoon. Je toetst vol overgave het nummer in, je wacht tot die overgaat, die mensen nemen zelfs op (!), en het probleemstelling kan uitvoerig behandeld worden. Twee minuten en 44 seconden later hang je op, met de mededeling dat die mensen speciaal voor jou de deur zullen openen, zij hebben immers een fout gemaakt door die World Assurance kaart vergeten te geven. In zes minuten, in plaats van de gebruikelijke negen en een half, zweef je naar het Alphonse Vandenpeereboomplein, waar ze je teergeliefde document afprinten. Twee keer zelfs, want de eerste keer was de datum nog niet in orde. Ik hoor daar te blijven tot eind maart, en niet tot eind dit jaar.

Bij deze de moraal van de dag: Heb vertrouwen in je ziekenfonds!

Praktische voorbereidingen

Het kriebelt! Echt waar, Leipzig komt zo dichtbij dat je het bijna kan voelen. Nu ben ik aan het bedenken wat ik allemaal mee moet nemen, en o jee...

Als je kledij indeelt, heb je al de pyjama's, de sportkleren, de gewone kleren, de regenkleren, de warme kleren, de schoenen, het ondergoed... en dat is niet alles! Sokken zijn niet gewoon sokken, maar ook kousenbroeken, panty's en enkelsokjes. Sportkleren zijn naast een broek, een topje, een makkelijke trui en m'n schoenen ook nog eens een bikini en een grote handdoek. En over pyjama's gesproken... neem ik dan ook een kamerjas mee, of blijft die thuis? Als ik denk aan badkamergerief, zijn dat niet alleen de reguliere zepen, maar ook een nagelknippertje, een minihaardrogertje (neem ik dat echt mee?), haargerief. En dan is dat weer niet alleen shampoo, conditioner en een kam, maar ook haarspeldjes, een rekkertje (of meer... ik raak dat snel kwijt, maar wie niet hé)... Elektronicabucht is een laptop, een lader, een webcam en de headset, maar vergeet ook het usb-stickje niet! En dat is alleen nog maar computerelektronicabucht. Ook de gsm('s?), lader, fototoestel met toebehoren en nog wel 100 000 dingen horen daarbij.

Maar hey, het is fun! Zolang we maar niet denken aan de tijd die ik tekort kom: deze namiddag naar de bib, met Erik om mijn verjaardagscadeau (spannend!), deze avond nog een vakantiejobje in het Kruidvat, waar ik eerder vandaag ook nog eens langsmoet. En o ja, de schoenmaker. Hopelijk krijgt die mijn laarzen tegen morgen verzoold. Morgen nog eens langs bij de oma en opa en de tante en nonkel. En 's avonds komt mijn allerliefste zusje ook nog eens naar huis, speciaal om mij te zien. Voor haar wil ik ook nog een verjaardagscadeau vinden in de tijd dat ik thuis ben eigenlijk...

Enfin, 'k ga der dus maar eens spoed achter zetten. Zodat ik ook nog eens mijn kamer kan schoonmaken. De laatste keer voor in de volgende zes maanden. Maar dat vind ik niet erg.

Als er een reden is om te feesten...

Vorige week vrijdag: curiosum
een verrassingsfeestje voor mij, en eentje voor Pieter. Verjaardagsfeestjes voor ons, een afscheidsfeestje voor mij, een housewarming, en wat er nog allemaal gevierd moest worden.
Het was fuuuuuuuun!
Enjoy


Bram, uit de oude doos
Erik, man in white
Sylvie, de Amerikaanse schone
Bram, Sylvie en Audrey (haar vermomming is heel subtiel... ze kwam als... Audrey!)

Webcams voor als ik in Duitsland vertoef

Cowboy Toon en Audrey Audrey
Stoere PyjamaPieter en Erik
De girls uit Ieper kwamen aan, et voilà, Jozefien is een dierenrechtenactivist. Weer die peer!
Oermens Veerle en Indiase vrouw Griet
Sylvie en Da Pimp Hannes
Voorbereiding afscheid van Erik
Erik wordt mishandeld


Erik neemt met spijt in het hart (op z'n voorhoofd) afscheid

Maak ook kennis met Steppe en Filip. Deze charmante jongen met dito kilt belde eerst aan het verkeerde huis aan. Kwestie van door de politie achtervolgd te willen worden.
Madame Françoise, alias Ellen, en een al wat meer geciviliseerde oermens

Hier begint het interessante stuk van het feestje (kuch)
[CENSORED!]


Ooooh, die voet!

Griet, Filip, en ik. Let vooral op die drie geile blikken.



En verdere foto's zijn echt niet meer publiceerbaar...
Of ook wel ;) Check de speeeeees

Fototijd

Een kleine greep uit al onze reisfoto's


een dag in het veel te chique hotel, m.n. de badkamer -ooooh, en er lagen zo veel dingetjes die je kon meenemen! Een scheermesje, een kam, een tandenborstel, een douchekapje, een zeepje, shampoo, douchegel, bodymilk... 'k ben precies nog één iets vergeten, maar tot daar aan toe. [...] Het was een sponsje!



Valladolid
Een beetje een pervert, maar ik moet toegeven dat ik me toch wel een beetje vereerd voelde door die kerel







Ode aan Filip

En hoe groot gaat Jozefientje later worden? Zooooooo groot!
Het appartementje, en wel meerbepaald onze bedden. Merk het stoute kastje op!


Onze bedden. Merk het brave kastje op!


Vlaggetjes!


Uitzicht


Jozefien springt in Plasencia subtiel voor de lens

Meer van de stad, minder van Jozefien

Bergtocht. Tussenstop in San Martín del Castañar:


Een stierenarena(atje).

De hoogste top van al die bergen samen. En wij moeten daar natuurlijk weer heen rijden.

La Alberca en de lokale bekendheid daar (nee, niet ik):


Salamanca!!


Spiegels om het plafond beter te kunnen bekijken. Slimme luitjes toch wel.


Gregoriaanse zangboeken en Jozefien. Dat komt NIET goed!

La feria, met de mandenvlechter.


Una jarrita (kannetje) de sangría:

De kathedraal aan mijn voeten -of was het nu net omgekeerd?

Béjar. In ieder stadje heb je wel een Calle de Cervantes of een bar die Don Quijote heet. Het is dan ook heel fijne lectuur.

De stadsmuren van Ávila


Jozefien verovert de stad


En dan verder naar Segovia. Alcálzar, oftewel het kasteel.


Mijn nieuwe vriend:


En het aquaduct

Reisverslag

Maandag 10/09: Pieter is jarig (het mysterie is opgehelderd, Simon) en wij vertrekken op reis. Vanuit Brussel Zuid vertrekt er een pendelbus naar Brussels South -Charleroi dus. Die bus zit volgestampt met Italianen, en Pieter en ik kunnen niet naast elkaar zitten. Daarom probeer ik te socializen met mijn buur, maar die apprecieert dat niet ten volle. Hij vond het sowieso al niet fijn dat ik die plek opeiste, zijn koffertje had die zetel volgens hem meer nodig. 'k Heb mij dus een uurtje verveeld. Daarna nog een kleine drie uurtjes verveeld in de luchthaven. Noot aan mezelf -en aan anderen: als je je ticket hebt, hoef je echt niet meteen door de security heen te gaan. Buiten wachten is fijner! Het opstijgen zelf was wel spannend, en het kietelde in m'n buik (hihi), aan de rest was niet verschrikkelijk veel. 'k Was blij dat we er waren. Heel schoon weer en zo. Met de huurauto naar Valladolid. Een poepchic hotel, amai. De wc was gesteriliseerd, en dat hadden we geweten. We kwamen maar om 21u aan, maar voor Spanjaarden is dat net etenstijd. Kwam dus goed uit, en we hebben een speciaal stierenmenu gegeten. Ik weet niet wat het allemaal was, maar het viel wel mee ;)

Dinsdag 11/09: Valladolid bezocht. Niet zo'n heeeel fantastische stad, maar je kon er toch een paar uur rustig wandelen. Daarna reden we naar Calendario, daar was ons appartementje. Een typisch bergdorpje, waar iedereen nog iedereen kent en de tijd een beetje is blijven stilstaan. Onze behuizing was een echte meevaller!

Woensdag 12/09 trokken we er meteen deftig op uit: we hebben niet minder dan drie stadjes aangedaan. Aangezien we heel zuidelijk in Castilla y León zaten, konden we ook een stukje Extremadura verkennen. Hervás, Baños de Montemayor en Plasencia hebben we bezocht.

Donderdag 13/09 deden we nog beter: een bergtocht (met de auto). De haarspeldbochten kon je nemen aan een snelheid van de volle 20 km/u, maar het uitzicht was wel om u tegen te zeggen. De dorpjes die we zagen waren vaak ook de moeite waard. Toen we het eerste, San Martin del Castañar, binnenkwamen, zaten op de Plaza Mayor een tiental oude mannetjes voor hun gevel. Je ziet dat wel vaker, maar die waren echt grappig. Daarna zetten we onze tocht voort naar het hoogste punt van onze bergketen, en kwamen uit in La Peña de Francia, waar een paar monniken een klooster gebouwd hadden. Aangezien enkel die mensen en een handvol toeristen die weg moesten gebruiken, was die dan ook niet al te fameus. 'k Heb een paar keer gehoopt dat we niet samen met een andere auto in zo'n bocht zouden zitten. Alles verliep gelukkig wonderwel (want ik kan het navertellen) en we vervolgden onze weg dus. La Alberca was het volgende oord. Veel toeristischer (du-uh...) maar ook gezellig. Daarna reden we door naar Las Batuecas. Niet lachen, maar dat dorp hebben we precies wel gemist... En toen we vier keer voorbij een politiewagen gereden waren (die staan gewoon stil op een kruispunt, en kijken naar de auto's... echt vreemd) hebben we besloten om verder te rijden, naar Miranda del Castañar. Na dat gezien te hebben, had ik der eigenlijk ferm genoeg van en zijn we naar huis gegaan. Nah.

Vrijdag 14/09: even bekomen van al dat autozitten. Alleen Béjar (de dichtstbijzijnde stad) bezocht. Naar mijn mening was die stad stom van vorm (zo een worst, allez, in plaats van een cirkel) en ik ben koppig blijven volharden. Hij is nog steeds stom.

Zaterdag 15/09: Dit moest het hoogtepunt van mijn reis worden: Salamanca. Hier was ik echt naar aan het uitkijken. En die stad was wel super de moeite. Heel mooie gebouwen. Alleen jammer dat we precies vaak niet binnen konden. Maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door de feria (een foor) die daar aan de gang was.

Zondag 16/09: Beseffen dat Salamanca niet het hoogtepunt van de reis is. 't Werd overtroffen door Ávila. Hele mooie stad, prachtige vestingsmuren. En daar weet ik alweer iets van. Daarna nog doorgereden naar Segovia, minimum even hard de moeite. Een kasteel met veel grappige riddertjes. En een superchic aquaduct. Hiervan zouden jullie foto's moeten zien ;)

Maandag 17/09: Heel de dag thuisgebleven! Allez ja, alleen in Calendario, ons dorpje, gaan wandelen. In Segovia hadden we een gevangenistoren bestegen, en ik had het geweten (nu nog steeds eigenlijk) Amai mijn knieën... Voor de rest het appartement schoongemaakt. Wederom, foto's zijn fantastisch ;)

Dinsdag 18/09: Vertrekdag. Aangezien Pieter en ik cultuurgericht zijn, zijn we speciaal (dit verdient enige aandacht) om 7u opgestaan, om Zamora te kunnen bezoeken. Maar daar was precies minder te zien dan verwacht, dus nog even naar Tordesillas doorgereden. Aangezien daar nóg minder te zien was, gewoon richting vliegveld gegaan. 's Avonds thuisgekomen

Donderdag 20/09: Jozefien typt voor jullie dit verslagje op. Weliswaar zonder foto's, die staan op m'n laptop, en ik heb geen zin om die nu aan te zetten, maar dat komt er wel nog van.

En vanaf nu focus ik mij wel weer op Duitsland, beloofd. Volgende week vrijdag ben ik daar trouwens al... Spannend!

Back

Dag m'n poepies
I'm back, alive and kicking!

Morgen volgt een leuke uiteenzetting over m'n Spaanse avonturen (kuch)
Nu ga'k een filmpje kijken.
Da-aaaag xxx

Spanje, here we come

Dag schatten

ik kom even melden dat mijn ultieme vakantiemoment is aangebroken: vandaag vertrek ik op reis. Ik ben terug de 19e, dus vanaf dan kunnen jullie op het puntje van jullie stoel zitten, tot ik een verslagje getypt heb.

Ciao beebs! xxx


Btw, wie Pieter een gelukkige verjaardag wil wensen, feel free....

Communistische wachtrijen in de metro

Gisteren heb ik Brussel bezocht. Meer bepaald Rogier in Brussel. Nog meer bepaald de twee rijen aan de MIVB-Bootik in Rogier in Brussel. Ik heb er namelijk zo ongeveer gekampeerd. Om halftien kwam ik aan in het desbetreffende metrostation. Ik wou kost wat kost het goedkope MIVB-abonnement. Dus niet letterlijk kost wat kost, ik wou er 40 euro aan geven. Soit. Drie kwartier later had ik de eerste rij doorlopen. Daar bekeken ze op je wel de juiste papieren meehad (en of het dus de moeite was om te blijven wachten) en kreeg je een nummertje. Je weet wel, het slagersprincipe. Toen ik de staart van de andere rij opzocht, en besefte dat er 51 mensen voor mij waren (later heb ik beseft dat er dat het dubbele waren), zocht ik een Metrokrantje, en heb ik mij op clochardiaanse wijze in de metro neergezet. Gelukkig had ik eerst het idee om snel om het abo te gaan (vorig jaar deed ik dat op een halfuurtje) en dan nog mijn trein te halen. Daardoor had ik al mijn spullen -en dus ook mijn boek- bij en was het al 482x minder saai dan voor de rest van de wachtende bevolking. Want veel wachtende bevolking was er wel! Ook de niet-studenten die hun abonnement wilden gaan verlengen -en er dus de volle pot voor moeten betalen- moesten in dezelfde rij gaan staan. Ronduit belachelijk om hen zo veel tijd te laten verliezen. Die mensen hadden niet eens een doel. Maar enfin. Toen er nog twee mensen op mijn telling voor waren (ik zat op de telling 1-499, en dan was er nog een andere 500-999, vandaar mijn verwarring dat er maar 50 mensen voor waren) ben ik jolig opgesprongen en heb ik mij in de tweede rij naar voor gewerkt. Een andere man was blij dit te zien, want hij kon zo mijn metrokrantje innemen. Die brave mens heeft zelfs gemerkt dat ik twee euro verloren had, en die heeft mij dat teruggebracht. Merci!

Hello

Binnen een goed kwartier neem in de trein richting Poperinge. Beetje inventariswerk gaan doen, lekker spannend.

Daarstraks heb ik nog meer spannende dingen gedaan. 'k Ben naar de bib geweest. Reisboeken gaan halen voor in Spanje. 't Begint te kriebelen!

Cheerio! x

September

In talloze blogs kun je er waarschijnlijk niet onderuitgeraken. En laat mij maar lekker meedoen. Voor de mensen die het nog niet geweten hebben, check de kalender even. 't Is alweer de eerste schooldag. Voor de jongere generatie dan toch. Ik heb geen les tot 8 oktober. Oooo ja, benijd mij maar. Je mag. Voor eventjes dan toch.

Voor m'n zusje was het wel zover. Eerste dag, nieuwe school. 'k Ben meegeweest om haar kamertje een beetje op orde te zetten. Al die nieuwe indrukken, het overviel haar wel een beetje. Maar ze redt het wel. Ze zal samen in haar leefgroep zitten met Bert, een jongen waarmee ze vroeger ook al een groepje deelde. En ze heeft al een liefdesbrief gekregen van Yves. Het wordt dus wel ok.

Deze namiddag ga ik de bibliotheek plunderen. Reisboekjes dan. Want volgende week vertrekken Pieter en ik richting Salamanca. Hooray!