10 december 2007

Hamburg

Vrijdag tot zondag vertoefde WILMA in Hamburg. En dus ook Jozefien. Waar WILMA is, is Jozefien. Vaak dan toch.

Vrijdagochtend werd om 8u30 afgesproken op een bepaald punt om van daaruit te vertrekken. Toen om 9u10 een meisje nog altijd niet aangekomen was, besloten we om toch te vertrekken. Wachten hoort er bij Erasmustrips altijd bij, maar overdrijven hoeft nu ook weer niet hé. Tot het uitkwam dat het kot van dat meisje op de weg lag. Tien minuten daar geparkeerd, tot die eindelijk afkwam. Van luxe gesproken.

Zes uur later kwamen we in Hamburg aan. Ok, ok, geografie en zo, ik weet het wel. Hamburg is ver. Maar teleporteren, daar hebben ze nog nooit van gehoord zeker? Achtergesteld land!
Enfin, tegen 15u waren we in de hal van de jeugdherberg geraakt. Zo eentje waar ze 's nachts patrouilleren om te zien of de nachtrust gewaarborgd blijft. En eentje waar ze de alcolische dranken afnemen, om zelf uit te kunnen drinken op hun kerstfeestje. Een paar mensen dat die dat letterlijk zo meenden, maar soit. Die hele preek kwam nogal kinderachtig over, en we waren blij als we onze kamer zagen. Daar maakten we onze bedden op. In Italië zijn ze niet gewoon om dekbedden in een hoes te steken, zo ook getuigt Suzanna


Na het avondeten, wat trouwens schrikwekkend hard leek op Mensavoedsel, gingen we de stad verkennen. Hamburg is een havenstad, en dat hebben we geweten. Boten en wind, zo kun je het wel omschrijven.


Daarna een culturele uitstap: Der Dom. Nee, het was geen kerk. Maar qua woord heeft het toch drie gelijke letters. 't Was een kermis.

Het hoogtepunt van Duits plezier.


Daarna gingen we uit op de Reeperbahn. Om een beeld te scheppen: de Amsterdamse walletjes, maar dan met meer seksshops, meer neonreclame, meer sekscinema's, meer, meer, meer ... O ja, en heel veel café's en clubs. Ook clubs waar mannen buiten staan en meisjes binnen roepen om hun "Praktikum zu machen". Oh, wat zijn die Duitsers soms grappig. We zijn echter in een supercool café verzeild geraakt. Rock en karaoke. En het beste van al, al die Duitsers konden zingen. Wat een festijn.

Op weg naar het uitgaansleven op de Reeperbahn. Travestietenshow


De volgende morgen was er iets gepland! Normaalgezien is dat altijd het geval, maar dit weekend was dat een curiosum. De leiders waren niet echt fantastisch goed voorbereid te noemen. Maar soit. Die ochtend zouden kennissen van kennissen van een Wilmaboy ons de stad tonen.

De haven, met Suzanna, Elena en Nicky

De oude Elbetunnel:


Meer haven:



Uitzicht vanop een kerktoren:


Een gebombardeerde kerk


Rond één uur was de Stadtführung voorbij, en hadden we Freizeit. Je bezighouden tot aan het avondeten dus. Heel moeilijk was dat niet. We hebben het centrum wat meer verkend. Net dan was er een parade, plezier alom. Daarna hebben we een beetje naar het meer gestaard, dat eigenlijk geen meer is maar een rivier. De Innenalster.
Humberto (Chili), Elena (Macedonië), Ingrid (Frankrijk), Arnaud (Frankrijk), Suzanna - zonder laken over haar hoofd- (Italië) en Jozefien (België)


Hamburg heeft het grootste aantal millionairs van Duitsland, en in de winkelstraten is dat dan ook duidelijk zichtbaar. Veel te dure kledij, en menselijke etalagepoppen. Laat dat maar eens je job wezen...




Rond 18u avondeten, en daarna werd beslist dat we tegen 21u (of zo?) afspraken om samen uit te gaan. Meer vrije tijd, om daarna vrije tijd te hebben dus.
Dat uitgaan viel een beetje tegen. Een Wilmaboy wou ons per se een dure disco binnenloodsen, omdat hij daar blijkbaar met twee vriendinnen afgesproken had. Na heel veel miserie is onze kamer het afgetrapt.

Het eigenlijke doel van Wilma was de nacht door te trekken, en dan meteen naar de Fischmarkt te gaan. Wij hebben tussendoor geslapen (gelukkig). Die markt is een typische attractie voor toeristen in Hamburg, blijkbaar. Mij leek het nogal gewoon, zoals alle marken, maar dan de merkwaardige uitzondering dat de marktkramers hun klanten uitscheldden en met bananen bekogelden. Waarom niet.

Daarna een stevig ontbijt, en dan richting haven. Een rondvaart van twee uur. De kapitein mompelde en sprak snel, maar wat ik ervan hoorde was soms wel interessant. Voor de rest werd veel uitleg gegeven containers en zo... Voor even was dat fijn, maar dat hoefde niet de hele tijd eigenlijk. Nu ja, waarom ook niet.

Daarna eten zoeken, en dan alweer de bus op. Naar het scheen werd er sneeuwstorm uitgegeven voor Leipzig, maar daar hebben we toch niet veel van gemerkt. Droog en wel thuis aangekomen. Als dat geen leuke afsluiter is.

Geen opmerkingen: