Twee dagen na mijn nieuwe inwijding in McBride heb ik meer dan twintig blauwe plekken (plekjes), meer dan tien blaren (blaartjes) en overal spierpijn. Daar zijn we blij om. Want het kan erger. Mijn tenen voelen niet meer vermorzeld aan, en mijn vel hangt nog steeds aan mijn wreef. Deze zijn al in recovery. En dat allemaal door Eriks veiligheidsschoenen, die ik nu gebruik. Waarvoor dank.Ik ben nu vooral oververmoeid (overdag slaap ik niet goed precies) en enthousiast om deze avond opnieuw mijn werklust te etaleren (merk enige ironie op).
Pieter effent voor mij ook het Duitslandspad. Morgenochtend (hij moet om 5u op, en dan ben ik net gedaan met werken, o wat zal de gsm afzien) vertrekt hij opnieuw naar München. Voor een weekje deze keer. Samen met Jan en Jeroen (lees als "dzjèroown" --> Dit doet Reiner, Pieters Münchense baas, ook. We veronderstellen dat hij dat op z'n Engels uitsprak) zal hij die Duitsers een poepie laten ruiken!
Tschau!
Jozefientje x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten