Deze avond is er running dinner. Annika, mijn kotmatinneke, en ik zouden voor het dessert zorgen. Iets dat met het juiste gereedschap waarschijnlijk een kwartiertje duurt (maximum), maar dat hebben wij in drie uur geklaard. Tip: geen perzikken door een zeef duwen. Alles is wel fijn, maar amai...
Alles gaat er (nog) vrolijk aan toe.
Nood aan versterking. Zelfs in de vorm van whiskylikeur...
Jaja, zelfs de citroenen worden met de hand geperst!
We kijken boos naar de perzik(moes)
Morgen meer!
1 opmerking:
Heeej Jozefien!!
'k Weet het, 'k ben een beetje laat met mijn commentaar, maar toch bedankt om mijn blog in die van jouw te vermelden ;)
tot morgen!
xx,
Greet
Een reactie posten