Pauze!

Na het Vlaamse intermezzo gaat het leven hier in Leipzig verder. Het leven ging al verder, en het werk heeft zich opgestapeld. Nu neem ik dus pauze met als doel jullie gunstig te stemmen - en pauze te nemen.

Waar zat ik ook alweer met mijn verhaal? O ja, mijn gezinnetje herenigd. Samen gingen we op restaurant en naar het hotel (want ik wist de weg!). We liepen doorheen Leipzig en bewonderden de bezienswaardigheden (ik ben er precies al aan gewoon), vonden we gehakt voor de spaghetti, merkten mijn ouders dat weinig gehakt en veel groenten ook voor genoeg saus kunnen zorgen, kochten we een printer in de Karstadt (enfin, ikke) en zo stapelden de grootse avonturen zich op.


De Faustfiguren in de Mädlerpassage (voor de onwetenden onder ons: die in het zwart)


De bewonderenswaardige fontein in de Karstadt. Interessante wetenswaardigheid: Als hij vijf verdiepingen hoog spuit, moet men achteraf dweilen.

's Avonds trokken Erik, Pieter en ik -aangevuld door Liesbeth en Maurice- naar Café Nebenan, waar we met Robert en zijn vriendjes Tabu gespeeld hebben. Feitelijk geen handig spel met buitenlanders. Je medespelers moeten een woord raden aan de hand van de beschrijving die jij geeft, en jij mag bepaalde woorden niet gebruiken. Ik ben precies niet goed in spelletjes uitleggen, maar het was alleszins plezant. En leerrijk. Nieuwe woordenschat als Schokoladenseite en Kaulquappe worden ondertussen dagelijks door Liesbeth en mij gebruikt (ook al moet je er soms vindingrijk voor zijn).

Aangezien we die avond Robert zagen, konden we meteen vragen hoe we het beste naar Dresden gingen. Maar -verrassing!- Robert en Simon gingen zelf ook de volgende dag. Onze gids hadden we er meteen bij. Met twee Sachsentickets -en dus plaats voor tien personen- ging Robert moedig op zoek naar nog twee andere reizigers om de kosten te minimaliseren. Wij waren immers maar met z'n achten. Mijn pa was nogal achterdochtig, maar zo wordt een treinrit ook een semisociaal gebeuren. En je rijdt goedkoop. Zo'n ticket kost 25 euro en geldt voor 5 personen in Sachsen, Sachsen-Anhalt en Thüringen. Als je dan nog extra mensen vindt die meerijden op jouw ticket, kun je winst maken. Dit lijkt me wel een interessante handel. Uiteindelijk heeft Pieter voor drie euro heen en terug naar Dresden gereden. Fijn! De stad zelf was echt gezellig, en de gids was toppie. Wat wil een mens meer? Ahja, foto's natuurlijk.


Mijn zusje en mijn mama op de trein naar Dresden

Amusement in Dresden. De politieagente links in beeld heeft het ook gefotografeerd met haar digitale camera. Of dat tot de procedure behoort, laat ik in het midden.


Mama, een ministukje papa, Erik, Robert, Anneleen, Pieter, Simon




Meer foto's moet ik jullie momenteel ontzeggen want de batterij was leeg. Tjah, dan heb je dus een nieuwe camera...