Annika... Whoepie!

Annika heeft mij gemaild :)


*Stel je voor dat er zich nu een teletubbieachtig mannetje voor, die in Jozefiens hoofd rondjes loopt en "whoepie, whoepie, whoepie" roept*

Haar eerste mailtje. Een moedergevoel komt bovendrijven. Hoe schattig. Dit moment zal ik me voor eeuwig en altijd herinneren (misschien dan toch).
Ze pakt het wel slim aan. Ze begint met "je bent toch niet boos dat ik je nog niet gemaild had?"
Nu niet meer nee :) Mijn schema over haar is meteen veranderd. Het halo-effect (of primacy-effect, je mag zelf kiezen!) is niet zo blijvend als bij andere mensen precies...

Enfin, haar leven is druk (Een gevoel van herkenning steekt plots de kop op). Bijna examens en zo (Bijna? Ahja, juist.. Haar leven, niet het mijne)... En aangezien ze alles op het laatste moment leert (hmm... ik voel dat we elkaar goed zullen verstaan!), heeft ze nu een beetje weinig tijd..

Enkele mooie Duitse woorden die ik met jullie wil delen --> Bis jetzt habe ich auf keinen Fall einen schlechten Eindruck von dir - im Gegenteil, ich finde dich nett. Immerhin bist du sehr aufgeschlossen,[...]
*daar is het whoepieënde mannetje weer*

Ze wil mij dus gewoon absoluut zien. Het weekend dat ik kan gaan, lukt ook voor haar, dus dat komt in orde :) *en we whoepieën nogmaals*

Dan ging het nog een beetje over zichzelf
enneuh, ook dit: Ich lache gerne und fand deine 100 Gründe sehr lustig.
Ze is niet gillend weggelopen! Yes! *En nu allemaal samen: WHOEPIE!*


Een whoepiese toedeloew
und auf Wiederseh'n