Omdat het morgen oudejaarsavond is...

Te lezen op de Standaard:

"Oudejaarsvuurwerk Brussel afgelast door terreurdreiging

BRUSSEL - Het traditionele eindejaarsvuurwerk op de Brusselse Kunstberg zal dit jaar niet plaatsvinden.[...]"




og Godt Nyttår natuurlijk

Omdat het vanavond kerstavond is...

En om eens te kunnen pronken met mijn kennis Noors:

God Jul!

Autoproblemen

Kakke...

Geneeskundige kracht uitwerking op België?

Gisteren hebben Liesbeth en ik Probandje gespeeld. Onze longinhoud werd getest. Alles meer dan 100%, dat klinkt dus positief. Qua bloeddruk is het iets minder, maar dat zal wel aan de kou gelegen hebben. En misschien bellen ze mij op voor een andere studie, om te zien of die te hoge bloeddruk met ziekteachtige dinges te maken heeft. Dat ze dat maar laten.

Voor de rest, de vocabulaire van de dag:
de regering = die Regierung
de eed afleggen = einen Eid ablegen
de tweederdemeerderheid = die Zwei-Drittel-Mehrheit
de staatshervorming = die Staatsreform

Nog een prettige dag verder!

Erfurt

Vrijdagavond was er een fuifje. Niet zo goed, maar dat was niet erg. Ik moest toch vroeg door, want de dag erop ging ik met de Fachschaftsrat van DaF op weekendje naar Erfurt!

Het is de Landeshauptstadt van Thüringen. Dankzij het Sachsenticket kan je daar geraken voor 5 euro de man. Het stadje was gezellig. Kerstmarktjes -waar vind je die niet- fleurden de boel een beetje op. Erfurt is de trotse bezitter van de Krämerbrücke, de laatste stenen brug in Duitsland waar huizen op gebouwd zijn. Als je erop wandelt, merk je er helemaal niets van, het lijkt gewoon een fijn steegje. Maar als je dan een straatje inslaat, kun je de zijkant bekijken, en zie je de Gera eronder vloeien. Eureka, het is écht een brug! Het steegje dat je moet inslaan is heel klein. Klein genoeg om niet te merken dat mensen daarheen gaan, en de groep kwijt te raken. Na gut, Liesbeth en ik hebben onszelf geanimeerd (Anger en Fischmarkt hebben we te vak gezien) en om 19u 's avonds zijn we de rest terug tegen het lijf gelopen. Daarna cafeetje gedaan. Heel leuke mensen leren kennen.

Het weekendje was al snel voorbij, want de volgende dag namen we om 10u de trein terug. Dat was allemaal vrij hectisch, omdat er bepaalde mensen nog Weimar wilden bezoeken, anderen waren om 9u al door, nog anderen gingen om 11u vertrekken enzoverder enzovoort. Het kwam erop neer dat we helemaal alleen achtergelaten waren in de jeugdherberg, en om vier voor tien de trein opstormden om de rest te zoeken. Daar bleken die toevallig nog twee plaatsen over te hebben... Komt da tegen... Dat was alweer een stressmoment, maar eind goed, al goed.
Vooral omdat Annika 's avonds wafels gebakken had :)

Kerstmarkten

Gisteren hoorde ik West-Vlaams op de kerstmarkt. En nee, het was niet Liesbeth, noch Anneleen. Het waren Bruggelingen. Ze hadden al Keulen, Frankfurt en Dresden aangedaan. Gisteren en vandaag Leipzig, en daarna werd de weg vervolgd naar Berlijn. Precies een pelgrimtocht. Ze houden blijkbaar van de Duitse kerstmarkten. Toch iets heel anders dan de Belgische hé. Dat inderdaad ja. Maar om er zo veel aan te doen. En dan nog ieder jaar... Dan moet je toch al een klein beetje fan zijn hé.

Internet

Gisteren belde er een man aan, om doodleuk te vertellen dat hij het internet afgesloten had. Omdat Frau B. hier niet meer woonde. Juist ja, 't is niet omdat ik mijn naam op de hare overplakt heb, dat zij hier geen contract meer heeft. En dat wij niet voor dat internet betalen. Rare mens... Enfin, toen ik zei dat ik Untermieterin was, en dat Frau B. hier dus wel degelijk woonde, vond hij dat toch wel een heel moeilijke situatie, maar hij zou het internet opnieuw aansluiten. Dankuwel, meneer.

Aan Griet

Heute bin ich aufgewacht, habe an dich gedacht und da fiel mir ein, heute muss dein Geburtstag sein! Heppie burzzzzday!


Sommige Duitsers zingen deze 'Engelse' woorden zo, hebben we in de karaokebar in Hamburg gemerkt. Fun!

Denken auf Deutsch

Gisteren heb ik voor het eerst bewust gemerkt dat ik in het Duits dacht. Twee keer dan nog wel. En toen dacht ik "nein, denke doch auf Niederländisch", maar merkwaardig genoeg ging dat niet. Het gaat de goede kant uit!

Mijn droom die ik mij kan herinneren, was wel in het Nederlands. Daaraan moet dus nog gewerkt worden.

Mijn Spaans begint trouwens een Duits accent te krijgen. Dat moet zeker weggewerkt worden, bah. Sí, señoh.

Hamburg

Vrijdag tot zondag vertoefde WILMA in Hamburg. En dus ook Jozefien. Waar WILMA is, is Jozefien. Vaak dan toch.

Vrijdagochtend werd om 8u30 afgesproken op een bepaald punt om van daaruit te vertrekken. Toen om 9u10 een meisje nog altijd niet aangekomen was, besloten we om toch te vertrekken. Wachten hoort er bij Erasmustrips altijd bij, maar overdrijven hoeft nu ook weer niet hé. Tot het uitkwam dat het kot van dat meisje op de weg lag. Tien minuten daar geparkeerd, tot die eindelijk afkwam. Van luxe gesproken.

Zes uur later kwamen we in Hamburg aan. Ok, ok, geografie en zo, ik weet het wel. Hamburg is ver. Maar teleporteren, daar hebben ze nog nooit van gehoord zeker? Achtergesteld land!
Enfin, tegen 15u waren we in de hal van de jeugdherberg geraakt. Zo eentje waar ze 's nachts patrouilleren om te zien of de nachtrust gewaarborgd blijft. En eentje waar ze de alcolische dranken afnemen, om zelf uit te kunnen drinken op hun kerstfeestje. Een paar mensen dat die dat letterlijk zo meenden, maar soit. Die hele preek kwam nogal kinderachtig over, en we waren blij als we onze kamer zagen. Daar maakten we onze bedden op. In Italië zijn ze niet gewoon om dekbedden in een hoes te steken, zo ook getuigt Suzanna


Na het avondeten, wat trouwens schrikwekkend hard leek op Mensavoedsel, gingen we de stad verkennen. Hamburg is een havenstad, en dat hebben we geweten. Boten en wind, zo kun je het wel omschrijven.


Daarna een culturele uitstap: Der Dom. Nee, het was geen kerk. Maar qua woord heeft het toch drie gelijke letters. 't Was een kermis.

Het hoogtepunt van Duits plezier.


Daarna gingen we uit op de Reeperbahn. Om een beeld te scheppen: de Amsterdamse walletjes, maar dan met meer seksshops, meer neonreclame, meer sekscinema's, meer, meer, meer ... O ja, en heel veel café's en clubs. Ook clubs waar mannen buiten staan en meisjes binnen roepen om hun "Praktikum zu machen". Oh, wat zijn die Duitsers soms grappig. We zijn echter in een supercool café verzeild geraakt. Rock en karaoke. En het beste van al, al die Duitsers konden zingen. Wat een festijn.

Op weg naar het uitgaansleven op de Reeperbahn. Travestietenshow


De volgende morgen was er iets gepland! Normaalgezien is dat altijd het geval, maar dit weekend was dat een curiosum. De leiders waren niet echt fantastisch goed voorbereid te noemen. Maar soit. Die ochtend zouden kennissen van kennissen van een Wilmaboy ons de stad tonen.

De haven, met Suzanna, Elena en Nicky

De oude Elbetunnel:


Meer haven:



Uitzicht vanop een kerktoren:


Een gebombardeerde kerk


Rond één uur was de Stadtführung voorbij, en hadden we Freizeit. Je bezighouden tot aan het avondeten dus. Heel moeilijk was dat niet. We hebben het centrum wat meer verkend. Net dan was er een parade, plezier alom. Daarna hebben we een beetje naar het meer gestaard, dat eigenlijk geen meer is maar een rivier. De Innenalster.
Humberto (Chili), Elena (Macedonië), Ingrid (Frankrijk), Arnaud (Frankrijk), Suzanna - zonder laken over haar hoofd- (Italië) en Jozefien (België)


Hamburg heeft het grootste aantal millionairs van Duitsland, en in de winkelstraten is dat dan ook duidelijk zichtbaar. Veel te dure kledij, en menselijke etalagepoppen. Laat dat maar eens je job wezen...




Rond 18u avondeten, en daarna werd beslist dat we tegen 21u (of zo?) afspraken om samen uit te gaan. Meer vrije tijd, om daarna vrije tijd te hebben dus.
Dat uitgaan viel een beetje tegen. Een Wilmaboy wou ons per se een dure disco binnenloodsen, omdat hij daar blijkbaar met twee vriendinnen afgesproken had. Na heel veel miserie is onze kamer het afgetrapt.

Het eigenlijke doel van Wilma was de nacht door te trekken, en dan meteen naar de Fischmarkt te gaan. Wij hebben tussendoor geslapen (gelukkig). Die markt is een typische attractie voor toeristen in Hamburg, blijkbaar. Mij leek het nogal gewoon, zoals alle marken, maar dan de merkwaardige uitzondering dat de marktkramers hun klanten uitscheldden en met bananen bekogelden. Waarom niet.

Daarna een stevig ontbijt, en dan richting haven. Een rondvaart van twee uur. De kapitein mompelde en sprak snel, maar wat ik ervan hoorde was soms wel interessant. Voor de rest werd veel uitleg gegeven containers en zo... Voor even was dat fijn, maar dat hoefde niet de hele tijd eigenlijk. Nu ja, waarom ook niet.

Daarna eten zoeken, en dan alweer de bus op. Naar het scheen werd er sneeuwstorm uitgegeven voor Leipzig, maar daar hebben we toch niet veel van gemerkt. Droog en wel thuis aangekomen. Als dat geen leuke afsluiter is.

Les

Deze morgen ben ik voor de eerste keer Nederlands gaan geven. Om negen uur de tram in, tegen tien uur de bus uit. Makkelijk gevonden, dat wel, maar het leek al het andere eind van de wereld. Bijna België of zo. Een vrouw van ongeveer dertig opent de deur, een kindje van ongeveer drie loopt mij bijna omver. Heel lief dat kind, en het doet alles wat het niet moet. Oooh, wat hou ik van kindjes :)

Dan hebben we ontdekt hoe hard 'nociones' 'nociones' zijn. Heel hard dus. Af en toe kon ze haar kindje berispen in het Nederlands ("Nie goed!" "Nee!") En "alstublieft" en "dankjewel" was ook al algemeen bekend. Na dit aftastend werk begonnen we vol goede moed aan de les Nederlands. In het Spaans dus. Aan een Braziliaanse die bijgevolg Portugees spreekt. Ik verwar haar als ik Duits spreek, maar als beide talen overlappen, komt dat ook wel goed uit... Dit is lastiger dan ik gedacht had, maar een echte uitdaging. Het is wel fijn.

Grr...

Tina's spiegel is gevallen. Zomaar. Dat ding hing aan de muur, en nu niet meer. De haak is er precies uitgesleurd door de zwaartekracht van de spiegel. Dat moest er nog bijkomen, met al da lomp gedoe.

Alles komt goed

Gisteren hebben Liesbeth en ik ons referaat beëindigd. Vorige week waren we maar tot in de helft geraakt. Net voor we gisteren de draad opnieuw wilden opnemen, kwam er een meisje vragen of ze ons mocht filmen. Doel: materiaal verzamelen voor haar referaat, interlinguale en interculturele verschillen in voordrachten. Allez, nu zullen die Duitsers denken dat Belgen altíjd zulke coole voordrachten doen. :) Tijdens de voordracht zelf hebben we een paar keer een lach opgevangen. Heel fijn, zo wisten we dat iedereen luisterde, en het was niet zo ver-schrik-ke-lijk saai, zoals de meeste referaten hier. Velen vonden het blijkbaar echt tof wat we deden, want na de les kwam er ons zelfs nog een meisje feliciteren, en zeggen dat ze onze stijl super vond. Dat was fijn.

Het tweede gelukje was de vertalingsles. Die docent is echt niet plezant. Hij doet zijn best wel, maar hij heeft zo iets over zich dat ik niet fijn vind. De meesten eigenlijk. Iedereen kruipt zo hard mogelijk vanachter in het lokaal, hopend dat hij niet moet antwoorden het komende anderhalf uur. Nu, vorige week zondag had die mens mij gemaild dat ik tegen maandag 20u mijn vertaling moest doorsturen. Dat was niet tof. Ik moest mijn referat en een groepswerk maken tegen respectievelijk dinsdag en woensdag, dus had ik eigenlijk gepland om die vertaling te laten vallen. Enfin, dan heb ik die braafjes toch gemaakt, en gisteren gaf hij mij de verbeterde versie af. Heel veel fluoroze naar mijn gedacht, maar het meisje naast mij zei dat het er echt supergoed uitzag. Toen de docent met mij de fouten overloop, en als conclusie had dat het een goeie vertaling was, er alleen maar kleine fouten inzaten, wel ja, toen was ik weer blij.

Meer blijdschap gisteravond. We zijn met een groepje naar de Unikino geweest. Een film uit de jaren 30 speelde. Blijkbaar een hit bij de Duitsers. "Feuerzangenbowle" heette hij. Net zoals een glühweinachtig drankje, dat ze natuurlijk ook verkochten. Voor de film 1,50 euro, na de film 1euro. En daarna gaven ze de rest weg. En dan nog zeggen dat blijven plakken niet goed is. :)

Deze ochtend in de vroegte - in een klein stationnetje, 's morgens ... nee, 't was in mijn mailbox. Een bericht. 't Maakte mij ook wel blij.

Als straks ons Valenzvak nog goed gaat (daarover ging dat groepswerk)... euh, dan geef ik een vat. Misschien. Heel misschien. Nee, waarschijnlijk niet. Dan ben ik gewoon vrolijk. Ja, dat is het.

^^

De Vlaamse injectie is terug gegeven, en we kunnen er weer voor even tegen. De Weihnachstmarkt vind ik uiteindelijk dan toch gezellig, en niet alleen ambetant druk. Evelyne is vandaag jarig, hip hip hooray for you! De Valenzopdracht is doorgestuurd. Hip hip hooray for me! Maandag hebben we blijkbaar weer vrijaf, het is nl Dies Academicus. Hip hip hooray for me again :) Dan hoef ik niet van Pieters zijde te wijken tot hij weer naar la Belgique gaat. Hip hip hooray for us!

De trappen van vergelijking

Lomp < lomper < lompst < Jozefien

Mijn oprechte excuses

Excuseer mij voor het niet-van-mij-laten-horen, maar Jozefien is momenteel tamelijk beschäftigt. Uiteindelijk is het nog maar drie dagen geleden, dat kan dus nog wel door de beugel, maar ik heb pas vanaf dinsdag / woensdag / donderdag meer tijd! En die tijd eindigt dan weer op donderdagnamiddag. Als ik zo lang (zonder dit uiterst interessante bericht dus) niets van mij zou laten horen, zouden jullie verschrikkelijke dingen kunnen veronderstellen. Dit is niet nodig.

Tot binnenkort, voor een deftig bericht!
Jozefien

Happy

Voor onze vertalingen moesten we onlangs een tekst vertalen, en die doorsturen naar een medestudent. Die korrigeert je tekst dan, en geeft er punten op. Het feit dat Jeannine haar tekst nog altijd niet (en dat al meer dan een week te laat) heeft doorgestuurd, frustreert me wel een beetje, maar dat terzijde. Björn heeft mijn tekst al nagekeken, en 'k ben er wel fier op.

Fazit:

Insgesamt eine gute Übersetzung, da sie von einer Übersetzerin angefertigt wurde, die keine deutsche Muttersprachlerin ist. Inhaltliche Fehler traten nur geringfügig auf. Ausdrucksmängel traten vor allem durch die Verwendung negativ konotierter Lexeme auf (Führer, Erregbarkeiten). Lediglich die Satzstellung deutete an manchen Stellen darauf hin, dass die Übersetzung nicht von einem Muttersprachler angefertigt wurde.

Am Ende des Textes nahmen die Fehler ein wenig zu. Vermutlich lag es aber auch an der konfusen, vielleicht sogar defekten Struktur im Ausgangstext.

Da man den Text ohne weiteres hätte verstehen können, würde die Übersetzung in meiner Bewertung bestehen. Inhaltliche Fehler waren nur geringfügig vorhanden. Alle anderen Fehler haben das Verständnis nicht behindert und sind somit durchaus in einem solchen Fall zu vernachlässigen.

Het feit dat ik toch wel 15% van mijn fouten zelf nog had kunnen corrigeren, verliezen we nu natuurlijk voor eventjes uit het oog. Ik ben blij. Nah.

Running dinner = high speed dinner

Hallo luitjes!

De running dinner was echt geslaagd. Minder chaotisch dan verwacht, en heel gezellig. Doordat de bus net voor onze neus wegreed, waren we tien minuten te laat bij Annika en Johannes. Maar dat kon natuurlijk erger. We waren twintig minuten te laat bij Petr en Eva. Maar die zaten bij ons samen op de bus. Heel grappig. Die stonden ook te wachten aan de halte waar wij moesten opstappen. En heel de tijd hebben we mekaar zo in het oog gehouden met het idee van "zouden die toevallig ook meedoen?" Toen ze aan dezelfde halte als wij uitstapten, en dan nog eens hun huissleutel bovenhaalden bij nummer 85, was het helemaal duidelijk. Heel handig dat we dus samen waren aangekomen. Hun naam stond namelijk niet op de bel. En een telefoonnummer hadden we ook niet. Maar alles is dus goed gekomen. Als hoofdgerecht zal het waarschijnlijk iets typisch Tsjechisch geweest zijn, aangezien zowel Eva als ook Petr vandaar afkomstig zijn. 't Was een ovenschotel met champignons, room, sauerkraut en aardappelen. Op het eerste zicht lijkt dat een vreemde combinatie, maar het was wel superlekker. Zoals het echte Tsjechen behoort, hadden die veel te veel bier, en dat moest en zou ook leeggedronken worden. Op het laatst de tijd een beetje uit het oog verloren, waardoor we naar ons kot moesten rennen. Twee mensen stonden al op ons te wachten. Maar het academisch kwartiertje was nog niet voorbij, zodus... Een halfuur na ons kwam het laatste team bij ons aanbellen. Annika en ik voelden ons al wat minder schuldig. Iedereen vond ons dessert trouwens lekker. Ze moesten ook wel, nadat we uitgelegd hadden dat het met veel haat klaargemaakt was :) (terwijl we aan het pureren waren, zei Annika dat we moesten denken aan iemand die we niet konden uitstaan, dan ging alles opeens veel krachtiger en sneller).

Nadien zouden alle groepen -en anderen- afspreken in het Beyerhaus. Da's vrij bekend blijkbaar, én op 20m van mijn kot af... Als ik dat nu eens eerder geweten had hé :)

Al bij al een super geslaagde avond, echt leuke mensen leren kennen en zo. Alleen moest ik altijd de politiek van België bespreken.. Maar hoe zit dat nu eigenlijk precies? Ik ben niet meer 100% mee denk ik. Antwoorden zijn heel welkom, dan kan ik ook eens intellectueel overkomen.

Tschüss!

Eisenach II & een dessertje

Kleine update: allemaal naar Greets blog (staat rechts tussen mijn links). Heel wat mooie en leuke foto's te zien!n


Deze avond is er running dinner. Annika, mijn kotmatinneke, en ik zouden voor het dessert zorgen. Iets dat met het juiste gereedschap waarschijnlijk een kwartiertje duurt (maximum), maar dat hebben wij in drie uur geklaard. Tip: geen perzikken door een zeef duwen. Alles is wel fijn, maar amai...

Alles gaat er (nog) vrolijk aan toe.


Nood aan versterking. Zelfs in de vorm van whiskylikeur...

Jaja, zelfs de citroenen worden met de hand geperst!



We kijken boos naar de perzik(moes)






Morgen meer!

Romantiek in Thüringen: Eisenach

Gisteren stond er alweer een uitstapje met Wilma op het programma. Deze keer zijn we onze cultuurkennis gaan verrijken in Eisenach. De hoofdstad van Thüringen, de plek waar Luther zijn bijbelvertaling schreef, de geboorteplaats van Bach... Dit idyllische stadje, gelegen in prachtige natuur, zorgt voor heel wat mooie fotoherinneringen.


De Nikolaitor. In de middeleeuwen liep onder deze stadspoort de handelsweg van Krakau naar Frankfurt.

Een indrukwekkende Luther.

Groepsfoto bij onze goeie vriend Martin.

Boterhammetjes in de kou...

Het panorama van bij de Wartburg. Niet echt duidelijk precies hier, maar foto's leven sowieso maar echt in je herinnering hé. Allen daarheen!

De Wartburg.
Nog meer Wartburg (jaja, lekker origineel)


Bach in het donker.


Het Lutherhaus en het Bachhaus hebben we ook bezichtigd. Geen foto's hiervan, om de eenvoudige reden dat je geen foto's mocht nemen. En dan doen we dat ook niet. Wij volgen altijd flink de regels.

O ja, en ook geen foto's van marginaliteiten in de trein. Dat zou ons imago schaden.

Hard labeur

Volgende week vrijdag heb ik mijn eerste Blocksitzung, m.n. 3 uur in plaats van anderhalf uur les. Terwijl ik de vrijdag normaalgezien geen les heb. Voor datzelfde vak heb ik op een zaterdag nog zo'n Blocksitzung van 9 tot 16u. Ocharme ik.
Gelukkig valt op maandag één les weg (vanwege de blocksitzung), en op dinsdag twee (Betreffende docenten bevinden zich beiden in Latijn-America) Een andere docent zal er ook niet zijn, maar die heeft voor een gastdocente gezorgd. Eén les zal die dag wél normaal verlopen. O ja, en woensdag is er Buß- und Bettag, ein Feiertag der evangelischen Kirche. Vrijaf dus. Misschien valt de week dan al bij al nog mee *wink*

Sneeuw!

Een kinderhand is snel gevuld. En een twintigjarige is blij als ze sneeuw ziet vallen, terwijl ze zelf op haar gezellige kamer zit, met een warme chocmelk.







Rust heerst boven Leipzig

Stoute politie

Ondertussen is het algemeen bekend. De politie hier jaagt op arme (letterlijk) studenten, die het verkeersreglement niet volgen. Zo heeft een agent al Anneleens 5 eurobriefje achternagerend, toen dat door een vreselijke windstoot uit de handen gerukt werd. Dit, en de andere vijf euro werden achteraf gelukkig gerecupereerd. Misschien bestaat Erasmusgeluk dan toch.

Om maar te zeggen dat ik vandaag ook geconfronteerd werd met de politie. De kas moet blijkbaar gespijsd worden. Ze stonden trouwens op een andere plaats, dus kijk overal uit, mijn beste Leipzigvriendjes!

Situatieschets: een fietspad waar tegenliggers elkaar kruisen. Werken, waardoor het fietspad eigenlijk geen fietspad meer is. Je moet feitelijk op de stoep fietsen. Na Anneleens aanvaring hebben we echter besloten dat op het voetpad fietsen geen goed idee is. Dat kan je duur (10 euro) te staan komen. Gevolg: iedereen gebruikt het fietspad alsof het wel een fietspad is. Nieuw gevolg: de politie kan daar veel overtreders betrappen. Waaronder mezelf. Nu heb ik een fantastische fiets, met een fantastische dynamo, en een licht dat het de helft van de keren laat afweten. Omdat ik nu eenmaal braaf en plichtsbewust ben, en het eigenlijk gewoon gevaarlijk vond omdat het toch wel donker was, en ik reed waar ik niet hoorde te rijden, stapte ik van mijn fiets af en besloot te voet verder te gaan. Twintig meter verder stond die combi. 'k Had die niet eens opgemerkt. Die agent bekeek mij een beetje scheef, maar hey, ik was flink! Een andere jongen die in de politiewagen zat, haalde wel zijn portefeuille boven...

Dat was dus geluk. Voor hetzelfde geld werd ik tweemaal beboet: eenmaal omdat ik fout reed, en eenmaal omdat mijn licht niet werkt.

Bij deze: dankuwel, stomme dynamo.

Hundert.

Bij deze de fantastische mededeling dat dit mijn honderdste bericht is. Champagne staat hier niet, Sekt wel. Toch neem ik voldoening met het fotootje alleen.

Voor de rest gaat alles goed hier. Ik ben net ingeschreven voor het Hamburgweekend. Mijn schoenen zijn hersteld. Voor een luttele 5,90 euro kan ik terug mijn laarzen aan. Internet gaat snel! Sinds eergisteren (ik weet het, een dagje te vroeg, maarja...) ben ik aan mijn zwarte Piet begonnen. Hij is extreem lekker. Toen ik Annika probeerde wijs te maken dat dat ongeveer Knecht Ruprecht was, ging ze totaal ni akkoord. Mijn chocolade zag er te vriendelijk uit... Maarja, je kan toch geen chocoladevent er kwaad doen uitzien? Volgens mij smaakt hij dan ook veel minder lekker. Voor de rest regent het, en ik ben nog niet helemaal blut.

Jozefien groet jullie.

Heel wat gesukkel

Het feestje dus. Gisteren wou ik het er al over hebben, maar internet speelde zooo hard de boeman, dat het einfach unmöglich war, jullie te berichten. Zelfs al had ik in Limburg gewoond, dan nog was internet extreem traag.


Maar enfin, genoeg gezaagd. Het feestje dus. Het was fijn. Je hoefde niet aan te schuiven om binnen te raken. Een curiosum. Je kon zelfs het hachelijke haringgevoel niet ervaren. De ton was groot genoeg. De muziek was écht goed. En de mensen fijn, maar da's nu niet zo uniek.

Internet gaat te traag om foto's te uploaden. Dank voor uw begrip :)



O ja, er was trouwens ook een voorafje bij Greet. Voorafjes zijn altijd fijn. Vooral als Greet dan een altviool heeft. Want dan speelt zij. En dan spelen wij. Vijf uur uploaden heeft het me gekost, maar het is zeker en vast de moeite waard. Zet uw geluid zacht genoeg, en geniet in de mate van het mogelijke.

Vioolplezier

Taalstages, films en geen schoolwerk

Sinds gisteren is mijn weekend begonnen. Tijd voor schoolwerk dus! Ik heb wel ... vijf zinnen vertaald geloof ik! 's Namiddags heb ik mij voornamelijk beziggehouden met te antwoorden op e-mails. Maar daar kan ik niets aan doen. 't Is meneer Uytterhoeven z'n schuld. Hij heeft een e-mail doorgestuurd van een mens die taalkampen organiseert, en die mens zocht nog lesgevers. En als het over talen gaat, ben ik altijd enthousiast. 'k Heb dus vrij meteen gereageerd. En die man ook. Met als gevolg dat ik mij heb beziggehouden met informatie geven, cv'tje schrijven (ik kan pdf'jes maken, hoera!) enzoverder enzovoort. Heel nuttig allemaal, maar schoolwerk is er niet van gekomen.

Omdat ik dan toch heel de dag binnen gezeten had, ben ik met Anneleen en Elien een Duits-Turkse film gaan bekijken (Auf der anderen Seite. Van dezelfde regisseur als Gegen die Wand). En omdat mijn eindwerk dan toch over Duitse films gaat, vond ik dat ik er nog goed aan deed ook. Ik heb eerder mijn Turks gereactiveerd dan Duits gehoord, maar enfin, de film was écht superhard de moeite. Daarna zijn Elien en ik ons nog gaan bezatten. Bananenmilkshake werkt daarvoor won-der-baar-lijk. En hij was heel lekker.


Vandaag ben ik eindelijk in de bibliotheek geraakt om mijn boek op te halen dat ik besteld had. Jammer maar helaas, 'k was te laat, het boek lag terug in de rekken. Opnieuw bestellen en maandag nog eens gaan kijken. Zo wordt mijn bachelorpaper ook weer uitgesteld.

Vanavond zwemmen, en daarna een Erasmusfeestje. Eindelijk zullen jullie weer foto's zien.

Da-aaaag x

Film & Päckchen

Maandagen zijn niet zo tof. Het weekend is dan voorbij. En je beseft dat dinsdag een te zware dag is. Je moet te veel voorbereiden. En film kijken bij Anneleen. O ja, dat ook. Opeens wordt de maandag een stukje toffer.


En dan komt dus dinsdag. Volledig voorbereid -hoe kan het ook anders- ga je naar de les. Je hebt er heel wat slaap voor gelaten, but hey, een film kun je toch niet missen! En dan merk je de pünktlichkeit van de Duitsers. Niemand had iets voor dat vak gedaan, een vak waar je begot moet debatteren! Achja. Zo is het leven nu af en toe.

Deze avond was cooler. Annika was al heel lang aan het wachten op een pakje van haar oma. 't Was ondertussen al gearriveerd in het gebouw -het huisnummer is dus wel degelijk vermeld geweest- maar in het gebouw leven nog veel mensen. Op het blaadje stond dat een Aziatische vrouw het aangenomen had, maar die vrouw kan blijkbaar niet zo goed Duits -Annika zei dat op zo'n manier dat ik dacht "oooooh, en ik wel? Hé? Hé? Hé? Maar ik heb deze gedachtengang toch maar niet geuit- en het zou blijkbaar bij iemand anders terechtgekomen zijn. Enfin, deze avond gaat de bel. [historische Präsenz] Ik herken meteen het geluid en doe onze deur open in plaats van de parlofoon op te nemen -van de eerste keer juist *trots*- en daar staat blijkbaar Herr Meyer die toch wel al heel lang een Paket heeft... Geef maar op :) Aangezien Annika zondag al zo aufgeregt was: Mein Päckchen, mein Päckchen, mein Päckchen, mein Päckchen... 'heb ik het ondertussen helemaal verstopt op haar kamer (op haar laptop), maar gelukkig zijn er nog de gele Notizzettel
Weliswaar via een omweg van de badkamer (en dat ze maar ziet dat ze de juiste weg volgt :p) komt ze dan toch bij de 'schat' uit

Pauze!

Na het Vlaamse intermezzo gaat het leven hier in Leipzig verder. Het leven ging al verder, en het werk heeft zich opgestapeld. Nu neem ik dus pauze met als doel jullie gunstig te stemmen - en pauze te nemen.

Waar zat ik ook alweer met mijn verhaal? O ja, mijn gezinnetje herenigd. Samen gingen we op restaurant en naar het hotel (want ik wist de weg!). We liepen doorheen Leipzig en bewonderden de bezienswaardigheden (ik ben er precies al aan gewoon), vonden we gehakt voor de spaghetti, merkten mijn ouders dat weinig gehakt en veel groenten ook voor genoeg saus kunnen zorgen, kochten we een printer in de Karstadt (enfin, ikke) en zo stapelden de grootse avonturen zich op.


De Faustfiguren in de Mädlerpassage (voor de onwetenden onder ons: die in het zwart)


De bewonderenswaardige fontein in de Karstadt. Interessante wetenswaardigheid: Als hij vijf verdiepingen hoog spuit, moet men achteraf dweilen.

's Avonds trokken Erik, Pieter en ik -aangevuld door Liesbeth en Maurice- naar Café Nebenan, waar we met Robert en zijn vriendjes Tabu gespeeld hebben. Feitelijk geen handig spel met buitenlanders. Je medespelers moeten een woord raden aan de hand van de beschrijving die jij geeft, en jij mag bepaalde woorden niet gebruiken. Ik ben precies niet goed in spelletjes uitleggen, maar het was alleszins plezant. En leerrijk. Nieuwe woordenschat als Schokoladenseite en Kaulquappe worden ondertussen dagelijks door Liesbeth en mij gebruikt (ook al moet je er soms vindingrijk voor zijn).

Aangezien we die avond Robert zagen, konden we meteen vragen hoe we het beste naar Dresden gingen. Maar -verrassing!- Robert en Simon gingen zelf ook de volgende dag. Onze gids hadden we er meteen bij. Met twee Sachsentickets -en dus plaats voor tien personen- ging Robert moedig op zoek naar nog twee andere reizigers om de kosten te minimaliseren. Wij waren immers maar met z'n achten. Mijn pa was nogal achterdochtig, maar zo wordt een treinrit ook een semisociaal gebeuren. En je rijdt goedkoop. Zo'n ticket kost 25 euro en geldt voor 5 personen in Sachsen, Sachsen-Anhalt en Thüringen. Als je dan nog extra mensen vindt die meerijden op jouw ticket, kun je winst maken. Dit lijkt me wel een interessante handel. Uiteindelijk heeft Pieter voor drie euro heen en terug naar Dresden gereden. Fijn! De stad zelf was echt gezellig, en de gids was toppie. Wat wil een mens meer? Ahja, foto's natuurlijk.


Mijn zusje en mijn mama op de trein naar Dresden

Amusement in Dresden. De politieagente links in beeld heeft het ook gefotografeerd met haar digitale camera. Of dat tot de procedure behoort, laat ik in het midden.


Mama, een ministukje papa, Erik, Robert, Anneleen, Pieter, Simon




Meer foto's moet ik jullie momenteel ontzeggen want de batterij was leeg. Tjah, dan heb je dus een nieuwe camera...

Fototoestel... terug!

Enfin, eigenlijk is het gelogen. Mijn fototoestel is niet terug. Maar het is ook wel een beetje niet-gelogen. Want ik hou niet van liegen. Ik heb opnieuw een fototoestel. Ik heb alleen problemen om mijn Nederlandstalige titel te vormen. Dat komt er nu eenmaal van als je te lang in Duitsland verblijft.

Filip is vertrokken. Treintje genomen, vliegtuigje genomen. Hoe moeilijk kan het zijn? Op zich is die graad sowieso zwaar overschat, maar je moet het ticket kopen ook in rekening nemen. In plaats van een ticket kwam er een Fahrplan uit de automaat rollen. Filip met zijn (foute) papiertje en zijn onschuldigste engelengezichtje de trein op. En het is nodig moeten wezen. Een conductrice kwam voorbij en 'broebelde' vanalles in het Duits. Daarop deed Filip alsof (dit is natuurlijk heel belangrijk, want hij kent de Duitse taal als... als een taal die hij heel goed beheerst) hij geen Duits verstond en 'broebelde' vanalles in het Engels. De vrouw liet hem gewoon met rust. Bij deze is de cursus 'hoe rijd ik zwart in het buitenland?' afgerond.

Gisteren heeft mijn gezinnetje zich herenigd in Leipzig. Zelfs de Sint (in vorm van cadeautjes) is meegebracht geweest. Bij deze is het bewezen, ik ben superbraaf geweest. Zelfs in Duitsland weet hij mij te vinden.


Dankzij het nieuwe fototoestel kan ik jullie overladen met puberfoto's!
Jozefien en haar beer


voor meer beer, check deze blog later

Fototoestel... weg!

Catastrofale update: momenteel kan ik jullie niet meer aantonen hoe mijn verduitsingsproces verdergaat. Mijn fototoestel gaat een eigen leven leiden in Berlijn... Jammer...

O nee, pas drie dagen na mijn vorig bericht dat ik nog iets laat horen. Ik kreeg al klachten. Maar het is ook zo druk momenteel. Zondagavond kwam m'n ventje, vergezeld door Simon, aan in Leipzig. Ik was nog maar net klaar met m'n boodschappen, en schoonmaken, wassen en strijken hadden de rest van mijn dag verorberd. Gevolg: ik moest nog schoolwerk doen toen beide heren hier aankwamen. Gelukkig was Simons bioritme zo in de war dat hij meteen in slaap viel, dan kon ik rustig mijn werk doen. Pieter sliep niet, maar ik veronderstel dat hij dat niet zo onbeleefd vindt. Ze hadden trouwens heel veel gerief bij. Een valies voor Liesbeth, een beertje voor mij, heel veel chocolade (Sint-Maarten is bijna in het land!) en nog veel meer bier. Om uit te delen natuurlijk. Die arme Duitsers kennen alleen maar pils. En Hefe. Maar niet veel meer.

Een paar uur later zijn we richting station vertrokken. Daar zagen we Robert -die had z'n papa's verjaardag in Prag gevierd- en Filip. Daarna hebben we op mijn kot nog een fles Sekt gekraakt (dat hebben die Duitsers wel!) en Pieter bracht Simon en Robert naar hen thuis, en kon daar ondertussen zijn auto gratis parkeren. Want een gratis parkeerplaats in centrum Leipzig... Not...
Enfin, dan hebben we Filip gedropt in zijn hotel, en zijn wij ook huiswaarts gekeerd.

Gisteren hebben Pieter en Filip de stad verkend terwijl ik heel voorbeeldig naar de les ging. 's Avonds gekoehandeld met Liesbeth, Filip, Robert, Simon, Pieter et moi-même. Het was wel fijn.

Vandaag veel te veel les gehad. Ik wacht op Pieter en Filips "thuiskomst", want zij hebben Berlijn verkend. Wat is het leven toch spannend... Ik zou jullie nog graag verblijden met enkele fotootjes, maar ik geloof dat Pieter m'n digicam meeheeft op zijn dagtrip. Of ik heb het ergens verkeerd gelegd.

Liefs,
Jozefien

Lomp

Na het strijkijzergeval, dit: ik heb mij tijdens het koken in mijn vinger gesneden. En het bloedt door mijn plakkertje heen! (Dit om de ernst van mijn uiterst zware ongeval te laten blijken) Het mes was mogelijk nog scherper dan de algemeen bekendere Belgische variant. Ik ben vandaag lomp. En we zijn nog maar middag. Bij deze: hopelijk tot binnenkort!

Er is voor alles een eerste keer

Dus ook om je te verbranden aan een Duits strijkijzer. Het was even warm als de algemeen bekendere Belgische variant.

Semesteranfangparty

Gisteren was er de Semesteranfangparty. Allen daarheen! Dat dachten we toch. Vooraf had ik een paar mensen uitgenodigd op mijn kot, en zoals zo vaak, was dat de fijnste tijd. Je blijft dan natuurlijk veel langer hangen dan gepland, en als je uiteindelijk toch aan je fuifzaal aangekomen bent, besef je dat er daar veel te veel volk is en druip je af. Als het goed meezit, naar een cafeetje, anders naar huis. Alleen de twee zusjes van de Stefan -ik en Helene- behoorden tot de moedige eerste groep. Na een fijn oponthoud in Barcelona (de bar, n.v.d.r.) zochten we verdere warmte op. Die van ons bedje.


Van links naar rechts:
Jarek (Polen), Simone (Italië - in Duitsland zonder -e), Anneleen (België), Greet (zie Anneleen)
O ja, vinden jullie ook niet dat die rode lamp eruit ziet alsof die omgekeerd hoort te hangen? Het is maar een idee hé... Maar nu ziet dat er precies zo'n nachtlampje uit dat aan het plafond gekleefd is.


Stefan -of schrijf je Stefen...- (Polen) en Helene (Noorwegen). Jeg heter Jozefien! O ja, Stefe/an zag er niet constant zo begaaid uit... Het was gewoon het moment.

Hierbij laat ik het momenteel, want internet heeft weer zijn identiteitscrisis en pest mij ermee.
Tschüssi!

Norsk

Hallo meine Damen und Herren,

bij deze wil ik meedelen dat ik vanaf nu ook Noors leer. Helene (al op deze blog vermeld bij de spelletjesavond en het kuscheln) was gisteren en vandaag bezig over het feit dat ze haar les moest voorbereiden omdat ze dus Noors unterrichtet. Gisteren had ik gedacht dat het om privélessen zou gaan, maar aangezien ze vandaag weer daarover begon, heb ik een beetje navraag gedaan. Blijkt nu dat zij in de Brühl lesgeeft, aan een kleine dertig man, en mij! Ik heb al twee weken Unterricht verpasst, maar ik denk niet dat dat echt problematisch is. Nu, de uitspraak heeft iedereen al geleerd, en da's nu ook wel niet onbelangrijk te noemen, maar ik veronderstel dat ik dat in privéunterricht wel nachholen kann. Jeg heter Jozefien :)

Morgenmiddag eet ik met Robert in de Mensa. Oh ja, Liesbeth, naast Essen 1, 2, 3 en de Spezialitäten hebben ze bij de 'Cafetaria' ook slaatjes! Simon zou nu toch naar Leipzig komen, samen met Pieter. Waar hij zal slapen, vraag ik me wel nog een beetje af, want in dat weekend zit Robert ook een beetje in Praag. Maar dat zullen we morgen dus wel bespreken. 's Avonds is er ook de Semesteranfangparty in het Kulturbundhaus. Aangezien we de Semesterauftaktparty (wat dus totaal hetzelfde betekent, maar gewoon een ander feestje was) gemist hebben, omdat je twee uur moest wachten eer je binnen mocht, zijn we op de vooravond van morgen (dit is logisch) al total aufgeregt.

Bis bald!

Berlijn

Een vermoeiend, cultureel inspirerend en vooral heel tof weekend. Zo kun je Berlijn wel omschrijven. De gidsen wisten allerlei interessante wetenswaardigheden, de bende was plezant. Ziehier enkele foto's:

De obligatoirische muur. Enfin, obligatoir om een foto te nemen natuurlijk. Niet anders obligatoir.
De socialistische wijze om elkaar te begroeten


De jeugdherberg. Stilte na 22uur!


WILMA!
Checkpoint Charlie.
en om af te sluiten: panorama van de stad

Tijd voor sluikreclame!

Daaarstraks surfte ik wat in het wilde weg, en ik kwam op de Nekkanachtsite uit. Uit gezonde nieuwsgierigheid keek ik even rond bij de wedstrijden, en wel meerbepaald bij "kies uw favoriete liedtekst". Daar merkte ik dat Floor Deroo ondertussen ook al ambieert om liedjes te schrijven. 't Is een Iepers meisje, een jaartje ouder dan ik, en een fantastische poëte. Ik ben fan! Mochten jullie zin hebben haar naar de meeste stemmen te helpen -de tekst van de winnaar wordt op muziek gezet-:
klik op volgende link > linkerkolom "kies uw favoriete liedtekst" > De ontdekkingsreiziger

Yihaa en zo

Hallo!


Ik kan jullie het heuglijke nieuws vertellen dat mijn Stundenplan -bijna- in orde is! Dit mag op heel wat Yihaa-geroep onthaald worden. Laten we stapsgewijs het Yihaa'en opbouwen.

• woensdag ben ik bij Herrn Höpken geweest, een prof van de faculteit geschiedenis. In zijn seminar zijn 30 Teilnehmer toegelaten, en een meisje wenste me, toen we stonden te wachten -daarmee vullen we helaas heel wat tijd hier-, heel veel succes toe om nog daarbij te geraken. Die man was echter súpersympatiek, en zonder veel problemen mocht ik mijn toekomstige Geschichtemedestudenten vergezellen. Er was nog een klein probleem, omdat je voor een Note zotte dingen moet doen en bijgevolg 9 studiepunten krijgt, maar dat hebben we goed opgelost. Na de lessen maakt hij voor mij een mondeling proefwerk, en zo krijg ik er zes. Heel flexibel, die man.
• Yihaa!
  
• Dankzij Herr Höpken kan ik de woensdag nu toch mijn geschiedenis van Spaans meevolgen. Eerst had hij een ander Seminar voorgesteld, maar dat kwam mij niet super goed uit. Die mens was echt een geschenk uit de hemel.
• Yihaaa!
  
• Zes studiepunten, hmmmm... Voor taal en cultuur van Duits heb ik in totaal zes studiepunten nodig, maar in België is dat opgesplitst in literatuur en geschiedenis. Meneer Rooms heeft mij gered met het antwoord dat zes studiepunten op zich goed genoeg zijn. Zelfs vijf was al ok. Als je in totaal maar aan genoeg studiepunten uitkomt, is alles in Ordnung.
  
• Yihaahaahaa!
  
• Dankzij het verlichtende antwoord van meneer Rooms heb ik ontdekt dat ik dus vakken mag laten vallen. Ik zal zien wat geschiedenis geeft, maar normaalgezien laat ik mijn literatuurvak -van een veel antipathiekere vrouw- vallen. Enfin, 'k ben momenteel wel van plan om al die lessen mee te volgen, want ze geeft plezant les (dat is een vrij hard unicum hier... Vorlesungen zijn écht Vorlesungen) en de materie is interessant. Maar voor het examen zal ik waarschijnlijk passen...
• Yihaahaahaaa!
  
• Ik ben veel te oplossingsminded geweest: voor taal en cultuur van Spaans krijg ik de woensdag ook 6 credits, maar die krijg ik ook bij literatuur. Aangezien die laatste centraal rond onze conversaties werkt, kan ik misschien daar nog een vrijstelling uit de brand slepen. Die lessen ga ik sowieso alletwee volgen, want die leken me super.
• Yihaahaahaahaa!

Enfin, nu wacht ik alleen nog op een antwoord van de heer Rodríguez, of ik toevallig ook vertalen mag volgen bij hem. Spaans-Duits was alleszins zot moeilijk, maar ik veronderstel dat ik er veel van kan leren. Dus gaan we ervoor en zien we ook eens wat de andere richting geeft (als ik er nog bij mag natuurlijk)


Tot hier mijn schoolverslag. Zodat het niet lijkt dat we hier alleen maar uigaan. Nee hoor, gisteren hadden we wel de intentie om de Moritzbastei onveilig te maken, maar anderhalfuur in de kou aanschuiven... daarvoor hebben we toch wel braafjes gepast. We zijn rustig iets gaan drinken, zodat ik vandaag met volle moed kan

• blogverslagjes schrijven
• om de échte Unikarte gaan... Byebye Übergangskarte
• nog maar eens naar het Bürgeramt gaan
• op zoek gaan naar "cursussen" van docenten. Die maken er een spelletje van om hun materiaal zo moeilijk mogelijk te verstoppen. Fun!
  
• de bibliotheek verkennen
• mijn cursussen een beetje bijwerken (o ja hoor!)
  
• gaan zwemmen met Anneleen. We hebben ons voorgenomen sportief te worden!
• vroeg in m'n bedje kan kruipen (daar is volle moed absoluut noodzakelijk) want morgenvroeg vertrekken we naar Berlijn!

O ja, en de uitsmijter van vandaag -der moet toch iets leuks in deze blog staan-:
Een doordenkertje voor de germanisten onder ons: Liesbeth voelde zich heel lood toen we met twee Duitse meisjes aan het praten waren.

Goeiemorgen!

Gelukkige verjaardag Anneleen!

En speciaal voor mijn lievelingszusje:

Nathan (ohne Titel)

Gisterenavond zijn Anneleen en ik de bloemetjes gaan buitenzetten in de "neue Szene"
Malvin kon niet mee naar binnen wegens uitverkocht, maar een fotootje bij het uithangsbord kon er wel nog vanaf.


In het gebouw zelf wilden we heel hard weten wat het woord "gordijn" nu weer was, dus hebben we er maar voor geposeerd, en gehoopt dat een Duitser zich het woord zou laten ontvallen. And guess what, 't is gelukt!


Het was allemaal zo gezellig (het stuk was écht fantastisch, ook al heb ik er bijlange niet alles van verstaan) dat we achteraf nog iets gaan drinken zijn. Toen we de kaart zagen, besloten we ons idee te veranderen in iets te eten. De warme Apfelstrudel was dan ook délicieux.

die sächsische Schweiz - deel II

verdere update van de foto's van gisteren.

Trein in, trein uit, trein in... en hier vond Liesbeth nog een plaatsje:


De wandeling die we volgden was soms zwaar... Trapjes op, meer trapjes op, rotsje op, rotsjes door...


Maar het uitzicht was wel wonderbaarlijk